... en nu terug aan het werk!
Vrijdagochtend 17 januari moesten we vroeg uit de veren, want we zouden vertrekken op "Back2basic-trip" naar het Surinaamse binnenland. Het zouden 4 spannende dagen worden!
Onderweg nog even genieten van een ontbijt met verse mango's en bakabana, want het zou een busrit worden van meer dan 4 uur, gevolgd door nog een halfuur op de boot.
Eenmaal aangekomen in het dorpje "Witagron" genoten we van een lunch en viel deze affiche in het plaatselijke winkeltje ons meteen op. In Suriname is men nog steeds fier op de "Prix d'Excellence Belgique" die het Parbobier van ons kreeg, ook al dateert dit al van 1959...
In Witagron maakten we eerst een dorpswandeling, waarbij we o.a. de school, het gezondheidscentrum, de "dorpsman" (vergelijk het met een burgemeester bij ons), de plaatselijke dieren, de winkel, het aapje met de luier (huisdier van de winkeluitbaters...), de "feestzaal", de "dorpsraadzaal" en de wasplaats aan de Coppenamerivier een bezoekje brachten.
Vervolgens was het tijd om de korjaal in te laden en te vertrekken naar onze eerste echt bestemming: "Kaaimanston". Dit is een verlaten dorp in het binnenland, waar doorheen de jaren steeds minder mensen wonen. Op dit moment verbleven er naast ons nog een 5-tal andere personen, wat het dorp een spookachtige indruk geeft.
Eenmaal aangekomen konden we zwemmen (en een halfuur later op dezelfde plaats een tiental piranha's en zebravissen opvissen...), vissen, het dorpje verkennen... Tot we in de avonduren eerst onze zelf gevangen en gefrituurde vis konden verorberen en ons nadien klaarmaakten om met de korjaal in het donker op jacht te gaan naar kaaimannen. Na een uur zoeken vonden we er eentje en brachten we hem mee naar huis (Deze aten we de volgende dag lekker op, het smaakt wat taaier en het vlees ziet heel wit. Ik wijs het kaaimanvlees aan op de laatste foto hieronder). Na de jacht op de kaaiman genoten van een kampvuur met Caipirinha (en waarbij we door de bank zakten...).
Om 3u die nacht werden we gewekt door de gidsen om te gaan jagen op "boskippen" in het oerwoud. "Je kan gerust mee in je short en op je slippers" werd gezegd, tot we na een halfuur varen de vraag kregen of we mee wilden gaan in het oerwoud. Ik en Celia gingen mee uit de boot en stonden een kwartier later (na kruipen vanop de oever richting het oerwoud) in het oerwoud, met al die geluiden om ons heen... Een halfuur later schoot de gids uiteindelijk een boskip en moesten we op de oever wachten op de rest van de groep, die verder waren gevaren. We lagen in ons bed tegen 8u 's ochtends, dus sliepen die dag rustig uit...
Op het einde van de zaterdag besloot de gids dat het tijd werd om in te pakken en te vertrekken richting onze tweede bestemming: "De Blanche Marie Watervallen". Eenmaal hier aangekomen was het al donker (meer dan 4 uur opnieuw onderweg) en konden we meteen eten. Vervolgens besloten we rond middernacht om een nachtelijke wandeling te maken naar de watervallen by night (opnieuw met Caipirinha! ;-)). Tot de gids zin kreeg om in de watervallen te springen en ik zijn voorbeeld volgde (een nachtelijke zwempartij, in onderbroek...). Zalig!
Op zondag gingen we in de voormiddag, na het ontbijt, vissen en zwemmen (Waar ik de schrik van mijn leven beleefde toen een sidderaal van zo'n 7000 Volt op een meter van mij richting mij kwam zwemmen... Ik heb nog nooit zo snel gezwommen nadien...) en wandelden we nadien naar de prachtige Blanche Marie-watervallen. We wandelden de hele watervallen rond, wat een avontuur was door een stoomversnelling (met touw), op rotsen klimmen... Een prachtig uitzicht, in het echt nog veel adembenemender dan op de foto's... Na de wandeling maakte de gids voor ons de boskip, die we de dag voorheen vingen, klaar en liet hij ons ook proeven van een stukje kameleon (boomkip).
Zondag in de late namiddag vertrokken we naar onze laatste bestemming van het weekend: de Mozeskreek. De tocht erheen verliep... euhm... "hobbelig", maar wel plezant.
In het midden van de rit naar de Mozeskreek beslisten we om op het dak van de bus te kruipen en reden ik en Celia achteraf zelfs een halfuurtje mee op het dak van de bus. Zalig gevoel!
De Mozeskreek was helemaal back2basic, waar we zelf een kamp opbouwden en genoten van de Surinaamse natuur. De hangmaten gewoon ophangen aan een bus en onderaan de kreek kunnen zien waar je heerlijk kan zwemmen: dichter bij de natuur kan bijna niet... Hier was het vooral nog even "chillen" en genieten.
Tot ik een blaadje van een struik trok en bedacht: "Huh? Dit blaadje was toch open zonet"? Het resultaat was een WOW-effect bij ons allemaal en de creatie van dit filmpje: Klik hier voor het filmpje "Tapi Koto"
Op maandag 20 januari vertrokken we kort na de lunch opnieuw richting Paramaribo, voor een lange rit terug. Helaas werd de rit een heel stuk langer door een lekke band, waardoor we pas in de late avonduren terug thuis waren. Onderweg stopten we ook nog even voor een schietoefening op een blikje, waarbij ik raak schoot! (1 van de +/- 30 projectielen schoot door het blikje heen)
Die avond bracht ik door bij de familie Sheik en besefte ik dat het alweer mijn laatste nacht op Surinaamse bodem zou zijn...
Op dinsdag 21 januari maakte ik mijn koffers, ging ik op bezoek bij "Opa Doeli" (een gesloten centrum voor jongeren, wat mijn belangstelling trok door mijn werk in België), ging ik een laatste keer lunchen in "Zus & Zo" en was er het afscheid van de familie Sheik, Karen en de Belgische meisjes...
Daarna kwam de bus me halen richting de luchthaven, nam ik het vliegtuig naar Schiphol, later de Thalystrein naar Brussel en kwam ik opnieuw aan in België op woensdag 22/01/2014 omstreeks 19u30.
1 ding weet ik zeker: "Surinam, I'll be back!"
Jonas
