Op een door ons bewoond eiland!

Paasvakantie (deel 2): Dolfijnen spotten - Isadou - Brownsberg - Stone Island

Daar springen ze!

Maandag 9 april, vroeg in de ochtend, werden we opgepikt door Taxi Chico om richting Leonsberg te rijden. Daar aangekomen stapten we in een bootje om richting Atlantische Oceaan te varen. In de monding van de Surinamerivier zagen we vervolgens tientallen dolfijnen rond ons bootje zwemmen. Sommigen wat verder, maar anderen kwamen echt dichtbij en sprongen op sommige momenten tot boven de zeespiegel! 


Na het spotten van de dolfijnen gingen we aan wal bij plantage "Rust & Werk". Hier hebben jarenlang heel wat slaven gewerkt, maar tegenwoordig is het nog de grootste plantage voor vee in de omtrek! Er zijn tegenwoordig meer dan 9.000 runderen in de hele plantage, die duizenden hectaren groot is! Een plaatselijke bewoner heeft ons een rondleiding gegeven en liet ons ook kennismaken met zijn huisdieren (lees: een kaaiman en enkele schildpadden) en lekker vers fruit (bananen, pompelmoes, een soort van kers, suikerriet). Als afsluiter van de trip gingen we nog even aan wal bij Fort Nieuw-Amsterdam, waarna we na 7 uur terug in Paramaribo zelf werden gedropt.


Diezelfde avond werd in Paramaribo de in Amsterdam woonachtige Surinaamse zanger "Bryan Bijlhout" groots gehuldigd door tientallen artiesten en met een medaille geëerd door de Surinaamse president. Bryan won in de Nederlandse talentenshow "The Winner is" een platencontract en 1 miljoen euro, waardoor hij een huldiging verdiende. Het moet gezegd: die man heeft echt een sterke stem, amai! En het was een leuk feestje!


Op een door ons bewoond eiland...

Met nog wat slaperige ogen van de dag voordien werden we op dinsdag opgepikt aan hotel Krasnapolsky door Gio van Orange Tours voor onze volgende trip richting Isadou-Brownsberg-Stone Island. Onze eerste bestemming was Isadou, een eilandje in de Boven Surinamerivier in het district Sipaliwini (dichtbij de Jaw Jaw Sula). "Isadou" betekent "van harte welkom" en zo voelden we ons er ook, want wij bleken de enige gasten te zijn op het hele eiland! Om het eiland te bereiken moesten we met het busje van Paramaribo tot Pokigron (Atjoni) om van daaruit per korjaal nog een halfuurtje verder te varen.


Rond 15 uur hadden we Isadou bereikt en verkenden we onze leuke lodges, echt prachtig! De lodges waren helemaal opgetrokken uit hout en de douche was bovenaan open, waardoor je echt een "natuurervaring" had bij deze accommodatie! 

Na de late lunch (rijst met kip) namen we opnieuw de korjaal richting het marrondorpje "Lapenie". De manier waarop deze mensen anno 2012 nog leven is echt opmerkelijk, amai! Toen we aanmeerden zagen we kinderen zich wassen in de rivier. Vervolgens moesten we onder een soort van "toegangspoort" doorwandelen, waarbij de vrouwen links moesten lopen en de wij rechts. De poort fotograferen is een groot taboe, het is een van de belangrijkste dingen in het dorp, dat volgens hun geloof alle kwade invloeden buiten het dorp kan houden! Ook foto's van de dorpelingen zelf en van de "offerpaal" mochten we jammer genoeg niet nemen. Net zoals in de films en documentaires zagen we hier in real life de vrouwen met een hele inboedel op hun hoofd rondlopen, indrukwekkend om te zien! Als afsluiter vroegen enkele mannelijke dorpelingen of we niets kwamen drinken, zodat zij iets konden verdienen aan ons. In het wat leek op een plaatselijk dorpscafé dronken we een Parbobiertje en kochten we achteraf nog een souvenir bij enkele marronvrouwen. Ik kocht een soort van schaaltje gemaakt uit een kalabas, waar de mannen hun handen in wassen voor het eten. In het schaaltje staat een teken gekerfd wat bij mij het volgende betekent: "Van tak tot tak" (de levenscyclus van de natuur). Vervolgens voeren we terug, aten we het diner, zaten we rond het kampvuur gezellig bij elkaar en vielen we nadien als een blok in slaap...

Tsjiep, tsjiep, krrrrr, krrrr... De oerwoudgeluiden maakten ons woensdagochtend wakker voor een nieuwe dag vol avontuur. We maakten een leuke wandeling langs enkele marrondorpen, waar we blootvoets door een kreekje moesten wandelen en onderweg de wondermooie natuur en leefwijze van de dorpjes konden bewonderen. In het laatste dorp bezochten we ook een schooltje, dat ik heel mooi vond. De leerkrachten krijgen in dat dorpje zelfs een huis ter beschikking om in te wonen, net naast de school! Als dat geen gemakkelijkheid is, amai! Op enkele meters van dat schooltje namen we een verfrissende duik in een kreek, waarna we terug richting Isadou voeren. 's Avonds hebben we een lekkere BBQ gehouden met kip en de vis die ik de dag eerder had gekocht, echt smullen! Daarna gingen we op kaaimannenzoektocht maar helaas hebben we er geen gevonden door de hoge waterstand (was ik blij dat ik op Matapica al een kaaiman had vastgehouden!)... Dan hebben we maar genoten van een dansavond die we hadden besteld. We hadden verwacht dat er een drietal vrouwen gingen komen dansen, maar er kwamen maar liefst 18 vrouwen op bezoek! Het was een prachtige avond, hun dansen hebben allemaal een mooie betekenis!

Hobbeldebobbel...


Donderdagmorgen... 7 uur... de wekker loopt af... opstaan... ontbijten... valiezen inpakken... in de korjaal stappen... terugvaren richting Atjoni... in de Orangebus stappen... een tweetal uur rijden richting Brownsberg...


In Brownsberg stapten we over in een pendelbus die de top durft op te rijden. Het werd een helse rit, waarbij de bus naast een afgrond reed en regelmatig voelden we de bus helemaal schuiven... Gelukkig raakten we veilig aan de top!

In natuurpark Brownsberg wandelden we richting de Leoval, een prachtige waterval waar we een koude douche hebben genoten. Op de weg naar de Leoval moesten we nogal klimmen en afdalingen nemen, maar het resultaat mocht er wel zijn! Onderweg zagen we ook enkele groepjes brulapen in het wild, echt leuk om te zien! Vooraleer we de afdaling met de bus aandurfden genoten we nog van een walking diner (met bami en nasi natuurlijk...) en een fenomenaal uitzicht op het stuwmeer.

Ja! Beet!

Eens beneden gearriveerd stapten we terug in het Orangebusje en reden we een dik halfuur richting Stone Island, een schiereiland aan het stuwmeer Brokopondo. Het was echt sprookjesachtig om te zien, alhoewel ik vond dat dit de geschikte locatie zou zijn voor een nieuwe griezelfilm! In 1960 werd begonnen met de bouw van de Afobakadam om een elektriciteitscentrale te kunnen bouwen voor de verwerking van bauxiet tot alluminium, dus werden tientallen dorpjes overspoeld. De bomen die ook overspoeld zijn zijn nu dode bomen geworden die overal in het meer te zien zijn, echt een heel vreemd uitzicht! Diezelfde dag ben ik samen met Natalie in het water gaan liggen voor een echte lichaamsbehandeling waar je in België heel wat geld zou moeten voor neertellen! In het water zaten immers allemaal kleine visjes die de dode huidcellen komen opeten, wat zorgt voor heel kleine prikjes (en soms een grote prik die wel wat pijn deed, die vis had waarschijnlijk veel honger! :-) ). Dit was echt een heel aparte belevenis! Na lekker gegeten te hebben (rara: rijst met kip natuurlijk!) kropen we moe maar voldaan in bed.

De volgende ochtend was meteen ook de laatste ochtend van deze trip. We gingen met de korjaal tussen de dode bomen in het stuwmeer en moesten onze handen binnen houden voor het geval we tegen een stam zouden varen en schuren. Eerst passeerden we een legale goudmijn waar me na overleg door de gids en toestemming van de beheerder even aan wal mochten komen voor een (indrukwekkend) bezoekje. We konden er zien hoe de graafmachine grond afschraapte die werd losgespoten door 2 jongens die echt op hun waterslang moesten liggen om te voorkomen dat de slang (met een enorme waterdruk) zou gaan slingeren en op hun hoofd terechtkomen. Komt dat water op jou, dan ben je immers op slag dood! Het losgespoten erts komt in een soort modderpoel terecht die wordt opgezogen en op matten terechtkomt in een houten constructie. Goud is zwaarder dan water en zinkt, waardoor het goud achterblijft en het overtollige water terug vloeit in het Brokopondo stuwmeer. We mochten ook een steen meenemen van de eigenaar, een leuk souvenir!

Vervolgens gingen we verder op het meer en namen enkelen onder ons (waaronder ik) namen een hengel om piranha's te vissen... en... jawel... na een kwartiertje had ik beet! Amai, wat kan zo'n vis nogal springen wanneer hij gevangen is, ik had er even bijna medelijden mee (tot ik zijn tandjes zag)! :-)

Als afsluiter van de trip gingen we nog naar de Slamedval, een mooie waterval die we moesten beklimmen van rots tot rots en konden we nog genieten van een verfrissende afkoeling. Nadien werd het inpakken en wegwezen, terug naar Paramaribo!

Avondvierdaagse & Party Animals

Vrijdagavond toen we terugkwamen van de trip passeerde de avondvierdaagse in onze straat. Gedurende 4 avonden wandelen ongeveer 4.000 personen van verschillende culturele groepen, verenigingen (politieke partijen, NGO's...) en bedrijven (Durex, Listerine, Parbo Bier, Fernandes...) een hele tocht door de stad, waar duizenden mensen langsheen de straten staan te kijken, echt een hele belevenis!


Op zaterdag heb ik even uitgerust van de vermoeiende week en ben ik in de namiddag gaan kijken naar de avondvierdaagse, dit keer op een Hot Spot (aan V-tunnel) waar ze een extra show opvoeren. De avond werd afgesloten met een feestje in Zsa Zsa Zsu tot de vroege uurtjes... 

Vandaag (zondag) moesten de party animals wat langer uitslapen, waarna we zijn gaan eten in Zus & Zo en ons klaarmaken voor de volgende trip van morgen! 


Greetz from the Amazon!
Jonas


NEXT DESTINATION: Raleighvallen & Voltzberg

Als 5 illegalen in een bootje

Paasvakantie (deel 1): Galibi

De laatste 3 dagen van trimester 2

Op maandag 2 april was er opnieuw de "snoeppauze" om geld in te zamelen voor de school. Tijdens deze snoeppauze werd er o.a. patat-kip, worstjes, plaurie, bami, nasi, ijsjes, stroop... verkocht. Deze pauze was het de beurt aan het comité waar ik ook deel van uitmaak, dus ik mocht de worstjes verkopen! Op een half uurtje tijd had ik er meer dan 100 verkocht!


Op dinsdag mocht ik samen met Karen een feestje organiseren voor de kinderen van de 4de klas (waar ik les aan geef). We stonden 's morgens vroeg op en maakten 45 hotdogs klaar (voor de kinderen en alle leerkrachten van de school) en kochten frisdrank voor de kinderen. De kinderen vonden het geweldig en ook de leerkrachten apprecieerden deze geste.


Op diezelfde dag kwam "de Belgische doos" van meester Jeroen uit Bellingen aan in Suriname, dus we namen deze ook mee naar ons "verrassingsfeestje"! Waar de kinderen de week ervoor nog hoopten om eens Belgische chocolade te kunnen proeven kwam hun wens uit! In de doos zat voor ieder kind een paaseitje en een persoonlijk pakje en briefje van hun "correspondentiekind" uit België. Het is jammer dat we het niet hebben gefilmd... De kinderen werden immers bijna hysterisch en begonnen luidkeels te juichen bij het zien van de geopende doos! Het feestje was echt geslaagd en we schreven met de kinderen meteen een nieuw briefje richting België... Wordt vervolgd...

Als ontspanning gingen we dinsdagavond naar het circus, want "Circus Havana Campagna" uit Cuba was in Paramaribo te gast. Gelukkig dat het niet veel heeft gekost, want het was niet zoals we hadden verwacht... Als je al naar Cirque du Soleil bent geweest dan kon je hier niet echt van onder de indruk meer zijn. Maar al bij al was het een leuk avondje uit!


Woensdag was er de ouderochtend waar de ouders van kinderen die minder goede resultaten hadden behaald op uitgenodigd waren. Achteraf ging de school om iets voor 10 uur dicht, waarna wij samen met de leerkrachten nog wat hebben nagepraat en elkaar een zalige vakantie hebben toegewenst.


Woensdagnamiddag ging ik samen met Karen, Daphné en David (broer van Daphné) even relaxen in de stad en maakten we een kleine wandeling door de winkelstraten en de Palmentuin. En het eten van Pop Eyes heeft ook gesmaakt!

Galibi & Frans-Guyana

Op donderdag 5 april vertrokken we rond 8u30 met een busje richting Albina. Onderweg maakten we een tussenstop om een broodje te eten en net voor de middag ook in "Moiwana 86". Moiwana is een klein dorpje waar op 29 november 1986 het merendeel van het dorpje werd uitgemoord door een clinch tussen het Surinaamse leger en het Junglecommando (Binnenlandse Oorlog). Nu bouwt men er huisjes in de hoop dat de weggevluchte familie van deze slachtoffers er opnieuw zal komen wonen.


Helaas is het - toen de gids deze droevige gebeurtenissen aan het vertellen was - beginnen regenen... en heeft het van de 3 dagen bijna altijd geregend...

Eens aangekomen in Albina stapten we in de korjaal voor een anderhalf uur durende boottocht richting Galibi. Galibi is een oud Indianendorpje dat aan de monding van de Marowijnerivier ligt in de Atlantische Oceaan. Het is ook echt de Surinaamse grens, want nauwelijks enkele kilometers verder (aan de overkant van het water) ligt Frans-Guyana!


Met onze plaatselijke gids (een echte Indiaan!) Oratio gingen we die avond op "schildpaddenjacht"! We hebben er 3 gevonden en hebben kunnen zien hoe deze hun eitjes leggen. Zie de "weetjespagina" voor meer leuke weetjes! Rond middernacht kropen we moe maar voldaan ons bedje in!


Op vrijdagmorgen viel de regen met bakken uit de hemel! Toen het 's middags droog werd stapten we toch de korjaal in voor een boottocht naar Frans-Guyana waar we een bezoekje brachten aan het "Parc Naturel Régional de la Guyane" en nog wat achtergrondinformatie opdeden over de schildpadden. Hier op Frans-Guyaanse bodem legt vooral de grotere lederschildpad haar eieren.

Na nog even rondgewandeld te hebben in een klein dorpje (en onszelf voorgesteld te hebben aan de "hoofdman" van het dorp) vaarden we terug naar  Galibi, waar we nog even een bezoekje gingen brengen aan de kleine doodskopaapjes, mister Toekan, de vogelspin, de anaconda (die mijn hele broek trouwens heeft ondergeslijmd), papagaaien, landschimdpadden, luiaard, krulstaartbeertjes... Een kleine, maar leuke zoo! De diertjes waren allemaal tam en poseerden voor leuke foto's!


Tenslotte nam Oratio ons diezelfde avond nog mee voor een wandeling door Galibi. Zo zagen we o.a. de oorspronkelijke huisjes, de kerk, de "feestzaal", de enige echte SUPERMARKT (lees: klein huisje met enkele producten), polikliniek, souvenirwinkeltje...


Heel leuk om te zien was ook het plaatselijke lagere schooltje, waar ongeveer 130 leerlingen naar school gaan (Galibi telt +/- 800 inwoners). Een heel leuk, kleurrijk schooltje... En... welke stripheld herken je op deze onderstaande muurschildering?!

Vrijdagmorgen gingen we nog heel even langs in het souvenirwinkeltje, waarna we inscheepten voor de boottocht richting Saint-Laurent-du-Maroni in Frans-Guyana
In Frans-Guyana brachten we een bezoek aan de plaatselijke markt, maar ook aan een heel bijzondere andere plek: LE CAMP. De gevangenis in Saint-Laurent is heel bekend door de film Papillon die er is opgenomen. Papillon heette eigenlijk Henri Charrière. Hij had een bevriende crimineel (Roland Legrand) die op 26 maart 1930 werd geraakt door een buikschot en naar het ziekenhuis werd overgebracht. Daar aangekomen stierf hij aan de verwondingen, maar net voor zijn dood kon hij nog de naam van zijn schutter vertellen: "Papillon Roger". De politie arresteerde echter Henri, omdat hij in de onderwereld bekend stond onder de naam "Papillon" door een tatoeage op zijn borst.

In oktober 1931 werd hij tot levenslange dwangarbeid veroordeeld voor een moord die hij niet eens heeft gepleegd. Hij heeft 13 jaar vastgezeten, waarbij hij maar liefst 9 keer is gevlucht. Wanneer iemand vluchtte werd een kanonschot gelost naast de gevangenis en dan wisten de dorpsbewoners dat ze op "gevangenjacht" mochten gaan. Wie een gevangene kon terugbrengen werd hiervoor betaald... Helaas werd Papillon altijd gevonden, tot hij in 1944 voorgoed is gevlucht.

In de gevangenis zagen we o.a. de cel van Papillon, maar ook de cellen van ter dood veroordeelden, het blockhaus (waar gevangen in een ruimte werden opgesloten zonder veel zuurstof, ze moesten slapen op beton en werden aan de voeten vastgebonden), het gerechtshof en de plaats voor de guillotine (deze was rond de 10 meter hoog en hakte het hoofd in 3 seconden af). Het leven in deze gevangenis moet verschrikkelijk geweest zijn! De gevangenen moesten werken van 6 uur 's morgens tot 18 uur 's avonds, vaak op velden zo'n 30-40 kilometer te voet van de stad (elke dag heen en terug te voet!)... Voor de bewakers was er een spoorlijn met een karretje aangelegd (en rara wie dit moest duwen!)... 's Avonds werden ze in hun cel opgesloten en moesten ze slapen op een houten bankje. De voeten werden vastgebonden aan een metalen staaf (bij Daphné die een demonstratie deed zag je na 1 minuut al de striemen in haar voeten staan!) en als "zacht kussen" kregen ze een blok hout! Deze gevangenis moet echt de hel geweest zijn!

Met deze indrukken en heel wat nieuwe kennis rijker vaarden we terug richting Albina, waar we de hobbelige terugrit met de bus konden aanvatten. Het was een geslaagde (eerste) trip!


(ps: Voor zij die zich afvragen waarom ik als titel "als illegalen in een bootje" heb gekozen: Toen het zo regende kregen we een plastieken dekzeil over ons hoofd in de boot. Zo vaarden we in hoge snelheid over het water en voelden we het water op dat dekzeil kletteren. De overzet van Albina naar Frans-Guyana is eigenlijk illegaal. De combinatie van hier te varen samen met dat dekzeil was net alsof we een bende illegalen waren... :-D )


NEXT DESTINATION: Brownsberg - Isadou - Stone Island


Vrolijk Paasfeest!

Deze ochtend ben ik om 10 uur naar de St. Petrus & Pauluskathedraal gegaan om er de Paaswake en Pontificale Hoogmis van Pasen bij te wonen. Het was een anderhalf uur durende misviering die ik zelf heel speciaal vond! De kathedraal is een enorm gebouw, volledig opgetrokken in hout. De mis werd opgedragen door de bisschop van Suriname en begeleid door prachtige gezangen van een kinderkoor en een heus orkest. Ook de orgelist was van de partij. De schitterende gezangen deden me op sommige momenten kippenvel krijgen, echt prachtig gezongen! 


Bij deze wens ik dan ook voor iedereen:

EEN VROLIJK PAASFEEST!

Een nieuwe week...

... een nieuw verhaal!

Een nieuwe schoolweek!

De voorbije week heb ik op maandag, dinsdag en woensdag nog enkele lessen gegeven en heb ik op woensdag ook een meisje individuele begeleiding gegeven bij taal (afname van enkele testjes om haar taalniveau te bepalen).

Op donderdag stapten we in de "kleurrijke Maggibus" (lees: schoolbusje) voor een uitstap met het derde leerjaar naar "Fort Nieuw-Amsterdam". Het was een goed halfuur rijden vanuit Paramaribo en op de bus kregen we van juf Nandou een Hindoestaans koekje (bara), heel lekker!

Fort Nieuw-Amsterdam deed me een beetje aan Bokrijk denken, maar dan iets minder groot. We zagen er o.a. een oude gevangenis (waar nu een tijdelijke expositie van schilderijen te bewonderen was), een kruithuis, lijkkoetsen (waar ze vroeger de lijken in vervoerden)... Het was wel leuk!


Een schooluitstap hier is altijd een speciale ervaring, een heel avontuur! De kinderen nemen heel wat eten en drinken mee (echt bakjes vol met bami en nasi!), gezelschapsspelletjes... Grappig om te zien!

                                       

Donderdagavond gingen we gezellig iets eten in 't Vat (pitta, mmm!) en erna gaan bowlen aan de Zsa Zsa Zsu! Het was een gezellige avond!

De dag nadien moesten we opnieuw vroeg uit de veren voor een volgende uitstap, dit keer met het tweede leerjaar. We reden met de bus tot het centrum om van daaruit te wandelen vanuit Fort Zeelandia richting de Palmentuin. Omdat ik al les had gegeven over de standbeelden en monumenten rondom Fort Zeelandia (en hier dus wel wat over wist te vertellen) mocht ik de kinderen hierover een uitleg geven! Ik voelde me een echte gids en vond het wel leuk!

Daar was het weekend!


Vrijdagavond kwamen Sharif en Shahira naar beneden voor een gezellige avond bij ons. We bestelden pizza, keken een echte Vlaamse film (Oesje!) en speelden enkele spelletjes. Er werd heel wat gelachen en gezeverd, een avond die ik niet snel zal vergeten! 


Tot op vandaag (zondag) ben ik deze dag nog niet vergeten, want ik ben er nog steeds moe van! Gisteren hadden we dan ook het verjaardagsfeest van Renaldo waar we getrakteerd werden op bami, cake... Het was opnieuw smullen geblazen op dit "Surinaamse verjaardagsfeest nummer 2"!


Vandaag gingen we normaal gezien gaan fietsen richting Commewijne met onze bovenburen, maar door de regen besloten we om een "binnenoptie" te kiezen: Chinees ontbijt! Over Chinees ontbijt kan ik vertellen dat het wel heel lekker is (garnalen, bami, rundsvlees...) maar 1 ding kreeg ik toch niet echt naar binnen: KIPPENPOTEN! De smaak is wel heel lekker (gewoon kippenvlees), maar het gedacht dat ik aan de poot van een kip aan het peuzelen was overheerste toch de smaak... Ik zal er nooit echt fan van worden! Ik heb wel geleerd om 'met stokjes te eten'! En... I can do it!

Straks gaan we waarschijnlijk nog een filmpje kijken met ons allen om daarna in ons bed te kruipen vooraleer de nieuwe schoolweek begint. Of "school-halve-week", want woensdag begint de paasvakantie hier!


Over die paasvakantie gesproken...


Tijdens de paasvakantie hebben we heel wat plannen gemaakt! Zo ga ik naar Galibi, Frans-Guyana, Ralleighvallen, Brownsberg, Isadou, paintball... Heel wat dingen waar ik naar uitkijk en waar ik jullie binnenkort heel wat over zal kunnen vertellen! 


Maar vooraleer de paasvakantie begint ga ik morgen met de kinderen werken aan het project "Correspondenten in het Zuiden", ga ik samen met Karen dinsdag hotdogs maken voor de leerlingen en leerkrachten en is het woensdag (na de rapportuitreiking) een gezellig samenzijn met de leerkrachten.


Ik sluit deze blogpost af met een weetje. In Suriname is het me opgevallen dat er heel wat standbeelden en monumenten staan, verspreid over de stad. Van de herdenking van de slavernij tot de Tweede Wereldoorlog of de Koreaanse Oorlog, alles heeft hier wel een standbeeld! 

In de Palmentuin stond er een standbeeld dat ik toch wel even met jullie wil delen:  

Denk hier maar even over na... in afwachting van mijn volgend verhaal!
Adios!
Jonas