Expeditie Matapica

Een uurtje verder van huis...

Terwijl ik deze blogpost aan het neerschrijven ben zijn jullie in "Belgenland" waarschijnlijk nog aan het wennen aan het zomeruur en het uurtje minder uitslapen...
Aangezien het hier in Suriname elke dag zomer is, kennen ze hier geen winteruur en zomeruur zoals bij ons. Het uur blijft hier gewoon hetzelfde!


Dit betekent dus dat het tijdsverschil tussen België en Suriname nu 5 uur bedraagt in plaats van 4 uur!


Het spaarspel & over koetjes en kalfjes 


De voorbije week ging het leven op de Dothschool zijn normale gangetje. Vorige week vertelde ik dat ik les moest geven over Zo wordt het leven doorgegeven"... Met als centrale figuren: "Bruintje de hond, de mannetjeshond (reu), Kakel de kip en een haan"... Moet ik er voor jullie nog een tekeningetje bij maken?!


Op voorhand, toen ik het lesonderwerp kreeg, vertelde mevrouw Varsenburg (mijn mentor) dat ik moest opletten omdat de kinderen hoogstwaarschijnlijk enorm zouden lachen met deze les! Ik was de les nog maar net begonnen of er begon iemand te lachen achterin de klas (en echt de slappe lach!)... Nu mogen jullie 2 keer raden wie als eerste strijk lag van het lachen... mevrouw Varsenburg! :-)


Nu wou ik het voor de kinderen visueel aantrekkelijk maken en beeldde ik een zwemmende zaadcel uit die zwom door de klas richting de eierstok (de groep links in de klas, die allemaal een eicel waren). Ik botste tegen een leerling en samen werden we een "bevruchte eicel"... 1 ding was zeker: de leerlingen konden na de les probleemloos het hele verhaal navertellen! 


Deze les was een hele uitdaging, maar ik vond het enorm leuk om deze te geven! Het was soms wel grappig om het zo "braaf mogelijk" te verwoorden: "De reu klimt op de rug van Bruintje... enzovoort..." :-)


Aangezien ik steeds meer lessen geef heb ik de voorbije week ook een beloningssysteem uitgewerkt en voorgesteld aan de directrice, die er heel enthousiast over was. Het werkt zo:


Het beloningssysteem heet "Het Grote Spaarspel". De kinderen kregen allemaal een eerste spaarkaart met de vermelding "level 1". Deze kaart is vol wanneer er 20 stempels op staan, die de kinderen verdienen wanneer ze goed meewerken, iets goeds hebben gedaan, goed luisteren, een 10/10 halen... Het is dus niet enkel prestatiegericht (zoals hier nogal de gewoonte is), maar richt zich in eerste instantie op het gedrag!


Wanneer de kinderen hun spaarkaart vol is krijgen ze een kaart met een nieuw level (level 2, level 3...), waar ze meer stempels moeten verdienen. 


Maar... er zijn ook stempels met de afbeelding van een mier! Wanneer kinderen hun gedrag niet wenselijk is krijgen ze een "mierstempel". Wanneer er 5 mieren op hun spaarkaart staan is hun spaarkaart "besmet" en moeten ze opnieuw beginnen met een lege spaarkaart van dat level.


Op het einde van mijn stage ga ik kijken welke kinderen de hoogste levels hebben behaald. Ieder kind krijgt sowieso een cadeautje, maar hoe hoger het level, hoe leuker het cadeautje zal zijn!


Dit is mijn spaarsysteem en ik merk wel dat het helpt! De kinderen zijn heel trots als ze een stempeltje krijgen en ze vragen er ook geregeld om ("Ik heb toch al een stempel verdiend vandaag?"). Helaas heb ik ook al enkele mieren moeten uitdelen, maar deze leerlingen doen opvallend beter hun best na het krijgen van een mier! 


Zo neergeschreven lijkt het een heel ingewikkeld systeem, maar het is veel eenvoudiger te verwoorden, hoor! :-)


De verleiding & Matapica


Deze week heb ik eens een rustige week gehad. In de namiddag bereidde ik vooral de lessen voor en heb ik wat gerust. De temperatuur is de laatste dagen alleen maar toegenomen en het is opnieuw even wennen...

Op dinsdagavond had ik even geen zin in een "Fernandes Broodje" (die mijn oren uit beginnen te komen) en na een maand van voornamelijk kip, roti, nasi, bami... kon ik niet meer aan de verleiding weerstaan...


Ik spong op de fiets en reed richting "Drive Thru" van de Surinaamse McDonald's! Na een maand smaakte een vertrouwd "Giant Menu" echt wel eens! De frietjes vond ik zelfs beter dan die in België...


Op vrijdagavond gingen we met enkele stagiairs naar Sidewalk Café 't Vat om gezellig iets te eten... Ik nam een lekker 3-gangenmenu voor nog geen 7 euro! Tayersoep, gevolgd door gegratineerde kipfilet met ananas, rozemarijnsaus en frietjes en een ijscoupe! Lekker!


Nadien was het op tijd gaan slapen, want zaterdagmorgen omstreeks 7u45 pikte Chico ons op om naar Matapica te gaan.

Het is heel moeilijk om te beschrijven wat ik allemaal dit weekend heb mee mogen maken! De schoonheid van de natuur, daar zijn eigenlijk geen gepaste woorden voor! Jullie zouden het zelf moeten ervaren om pas te weten hoe het was!


Eerst gingen we met een "grote" boot richting het dorp van Matapica, waar we opnieuw werden verdeeld over 2 boten (korjalen) waarna we een tocht van iets minder dan een uur (!!) hebben gemaakt door het moerasgebied. In het midden moesten we zelfs even uitstappen om de boot met z'n allen over een soort helling te trekken! Tijdens de tocht zagen we en prachtig moerasgebied met niets anders dan... water!

Na de tocht kwamen we aan op "Matapica Beach", waar we echt een 'Expeditie Robinsongevoel' hadden! Na onze hangmatten te hebben geïnstalleerd (op nog geen 100 meter van de Atlantische Oceaan) hebben we de hele middag en namiddag relax doorgebracht op het strand! We hebben ook even geprobeerd om pootje te baden in de zee, tot Jasper (vriend van Dorien) kennis maakte met een asociale krab! :-)


Ook kwamen we enkele vissers tegen die ons lieten proeven van vers gevangen gekookte vis: echt lekker! Nadien kookte de gids voor ons ook nog nasi met lekker gekruide kip: opnieuw "echt lekker!!".


Rond 19u gingen we opnieuw de korjalen in om in het moerasgebied kaaimannen te gaan zoeken! We hebben er gelukkig eentje gevonden na een half uur zoeken en het voelt heel apart aan! Het varen in totale duisternis in een mini bootje: het is een speciaal gevoel! Ook wanneer duidelijk werd dat er in het moerasgebied enorme zwermen van muskieten rondzweven... een avontuur, dat was het zeker!

Na het tellen van de nieuwe muggenbeten en het bekomen van het kaaimannenavontuur stonden we klaar om schildpadden te gaan zoeken! We hebben meer dan een uur gewandeld voor we er eentje vonden, maar uiteindelijk hebben we er maar liefst 18 (!!) gevonden! En dat mocht ook wel, want we hebben er 4 uur over gestapt over een totale afstand van +/- 8 kilometer!

Van de schildpadden hebben we bijna alle stappen gezien: van de tocht uit de zee naar het strand, het graven van een put, het leggen van de +/- 150 eitjes, het dichtmaken van de put... Ik heb echt medelijden met wat een vrouwtjesschildpad moet ondergaan!


Op de "Wist je dat-pagina" van mijn blog kan je heel wat weetjes terugvinden over deze schildpadden! En hieronder een filmpje van een "schildpad in actie"!

Moe maar voldaan van de wandeltocht vielen we iets na middernacht als een blok in slaap... of althans "in een poging tot slapen"... Het slapen in een hangmat moet ik immers nog gewoon worden! Het constant horen zoemen van de Surinaamse vrolijke muggen tot de nekpijn die je krijgt van de hangmat... Ik heb momenteel toch nog liever een bed!

Zondagmorgen werden we rustig wakker (de ene kroop al sierlijker uit de hangmat dan de andere) en genoten we van een ontbijt met uitzicht op de zee! Rond 11 uur zetten we de terugweg in, opnieuw met de korjalen door het moeras.


Tijdens de tocht naar Matapica maakten we ook kennis met een vreemd beest: "meneer de waterhaas"! Het lijkt op een 50 keer uitvergrote cavia, echt bizar! Bekijk maar onderstaande foto en oordeel zelf of je het wil tegenkomen! 

Vanavond ben ik net na het aankomen van Matapica nog even mijn lesvoorbereidingen voor morgen gaan herhalen. Nadien ben ik samen met Karen, Daphné en Shahira naar de bioscoop geweest! "The Hunger Games" is een echte aanrader, hij speelt ook in België!


En hiermee sloten we de week in alle schoonheid af, dus ook deze blogpost voor deze week. Tot binnenkort!


Gegroet!
Jonas