Als 5 illegalen in een bootje

Paasvakantie (deel 1): Galibi

De laatste 3 dagen van trimester 2

Op maandag 2 april was er opnieuw de "snoeppauze" om geld in te zamelen voor de school. Tijdens deze snoeppauze werd er o.a. patat-kip, worstjes, plaurie, bami, nasi, ijsjes, stroop... verkocht. Deze pauze was het de beurt aan het comité waar ik ook deel van uitmaak, dus ik mocht de worstjes verkopen! Op een half uurtje tijd had ik er meer dan 100 verkocht!


Op dinsdag mocht ik samen met Karen een feestje organiseren voor de kinderen van de 4de klas (waar ik les aan geef). We stonden 's morgens vroeg op en maakten 45 hotdogs klaar (voor de kinderen en alle leerkrachten van de school) en kochten frisdrank voor de kinderen. De kinderen vonden het geweldig en ook de leerkrachten apprecieerden deze geste.


Op diezelfde dag kwam "de Belgische doos" van meester Jeroen uit Bellingen aan in Suriname, dus we namen deze ook mee naar ons "verrassingsfeestje"! Waar de kinderen de week ervoor nog hoopten om eens Belgische chocolade te kunnen proeven kwam hun wens uit! In de doos zat voor ieder kind een paaseitje en een persoonlijk pakje en briefje van hun "correspondentiekind" uit België. Het is jammer dat we het niet hebben gefilmd... De kinderen werden immers bijna hysterisch en begonnen luidkeels te juichen bij het zien van de geopende doos! Het feestje was echt geslaagd en we schreven met de kinderen meteen een nieuw briefje richting België... Wordt vervolgd...

Als ontspanning gingen we dinsdagavond naar het circus, want "Circus Havana Campagna" uit Cuba was in Paramaribo te gast. Gelukkig dat het niet veel heeft gekost, want het was niet zoals we hadden verwacht... Als je al naar Cirque du Soleil bent geweest dan kon je hier niet echt van onder de indruk meer zijn. Maar al bij al was het een leuk avondje uit!


Woensdag was er de ouderochtend waar de ouders van kinderen die minder goede resultaten hadden behaald op uitgenodigd waren. Achteraf ging de school om iets voor 10 uur dicht, waarna wij samen met de leerkrachten nog wat hebben nagepraat en elkaar een zalige vakantie hebben toegewenst.


Woensdagnamiddag ging ik samen met Karen, Daphné en David (broer van Daphné) even relaxen in de stad en maakten we een kleine wandeling door de winkelstraten en de Palmentuin. En het eten van Pop Eyes heeft ook gesmaakt!

Galibi & Frans-Guyana

Op donderdag 5 april vertrokken we rond 8u30 met een busje richting Albina. Onderweg maakten we een tussenstop om een broodje te eten en net voor de middag ook in "Moiwana 86". Moiwana is een klein dorpje waar op 29 november 1986 het merendeel van het dorpje werd uitgemoord door een clinch tussen het Surinaamse leger en het Junglecommando (Binnenlandse Oorlog). Nu bouwt men er huisjes in de hoop dat de weggevluchte familie van deze slachtoffers er opnieuw zal komen wonen.


Helaas is het - toen de gids deze droevige gebeurtenissen aan het vertellen was - beginnen regenen... en heeft het van de 3 dagen bijna altijd geregend...

Eens aangekomen in Albina stapten we in de korjaal voor een anderhalf uur durende boottocht richting Galibi. Galibi is een oud Indianendorpje dat aan de monding van de Marowijnerivier ligt in de Atlantische Oceaan. Het is ook echt de Surinaamse grens, want nauwelijks enkele kilometers verder (aan de overkant van het water) ligt Frans-Guyana!


Met onze plaatselijke gids (een echte Indiaan!) Oratio gingen we die avond op "schildpaddenjacht"! We hebben er 3 gevonden en hebben kunnen zien hoe deze hun eitjes leggen. Zie de "weetjespagina" voor meer leuke weetjes! Rond middernacht kropen we moe maar voldaan ons bedje in!


Op vrijdagmorgen viel de regen met bakken uit de hemel! Toen het 's middags droog werd stapten we toch de korjaal in voor een boottocht naar Frans-Guyana waar we een bezoekje brachten aan het "Parc Naturel Régional de la Guyane" en nog wat achtergrondinformatie opdeden over de schildpadden. Hier op Frans-Guyaanse bodem legt vooral de grotere lederschildpad haar eieren.

Na nog even rondgewandeld te hebben in een klein dorpje (en onszelf voorgesteld te hebben aan de "hoofdman" van het dorp) vaarden we terug naar  Galibi, waar we nog even een bezoekje gingen brengen aan de kleine doodskopaapjes, mister Toekan, de vogelspin, de anaconda (die mijn hele broek trouwens heeft ondergeslijmd), papagaaien, landschimdpadden, luiaard, krulstaartbeertjes... Een kleine, maar leuke zoo! De diertjes waren allemaal tam en poseerden voor leuke foto's!


Tenslotte nam Oratio ons diezelfde avond nog mee voor een wandeling door Galibi. Zo zagen we o.a. de oorspronkelijke huisjes, de kerk, de "feestzaal", de enige echte SUPERMARKT (lees: klein huisje met enkele producten), polikliniek, souvenirwinkeltje...


Heel leuk om te zien was ook het plaatselijke lagere schooltje, waar ongeveer 130 leerlingen naar school gaan (Galibi telt +/- 800 inwoners). Een heel leuk, kleurrijk schooltje... En... welke stripheld herken je op deze onderstaande muurschildering?!

Vrijdagmorgen gingen we nog heel even langs in het souvenirwinkeltje, waarna we inscheepten voor de boottocht richting Saint-Laurent-du-Maroni in Frans-Guyana
In Frans-Guyana brachten we een bezoek aan de plaatselijke markt, maar ook aan een heel bijzondere andere plek: LE CAMP. De gevangenis in Saint-Laurent is heel bekend door de film Papillon die er is opgenomen. Papillon heette eigenlijk Henri Charrière. Hij had een bevriende crimineel (Roland Legrand) die op 26 maart 1930 werd geraakt door een buikschot en naar het ziekenhuis werd overgebracht. Daar aangekomen stierf hij aan de verwondingen, maar net voor zijn dood kon hij nog de naam van zijn schutter vertellen: "Papillon Roger". De politie arresteerde echter Henri, omdat hij in de onderwereld bekend stond onder de naam "Papillon" door een tatoeage op zijn borst.

In oktober 1931 werd hij tot levenslange dwangarbeid veroordeeld voor een moord die hij niet eens heeft gepleegd. Hij heeft 13 jaar vastgezeten, waarbij hij maar liefst 9 keer is gevlucht. Wanneer iemand vluchtte werd een kanonschot gelost naast de gevangenis en dan wisten de dorpsbewoners dat ze op "gevangenjacht" mochten gaan. Wie een gevangene kon terugbrengen werd hiervoor betaald... Helaas werd Papillon altijd gevonden, tot hij in 1944 voorgoed is gevlucht.

In de gevangenis zagen we o.a. de cel van Papillon, maar ook de cellen van ter dood veroordeelden, het blockhaus (waar gevangen in een ruimte werden opgesloten zonder veel zuurstof, ze moesten slapen op beton en werden aan de voeten vastgebonden), het gerechtshof en de plaats voor de guillotine (deze was rond de 10 meter hoog en hakte het hoofd in 3 seconden af). Het leven in deze gevangenis moet verschrikkelijk geweest zijn! De gevangenen moesten werken van 6 uur 's morgens tot 18 uur 's avonds, vaak op velden zo'n 30-40 kilometer te voet van de stad (elke dag heen en terug te voet!)... Voor de bewakers was er een spoorlijn met een karretje aangelegd (en rara wie dit moest duwen!)... 's Avonds werden ze in hun cel opgesloten en moesten ze slapen op een houten bankje. De voeten werden vastgebonden aan een metalen staaf (bij Daphné die een demonstratie deed zag je na 1 minuut al de striemen in haar voeten staan!) en als "zacht kussen" kregen ze een blok hout! Deze gevangenis moet echt de hel geweest zijn!

Met deze indrukken en heel wat nieuwe kennis rijker vaarden we terug richting Albina, waar we de hobbelige terugrit met de bus konden aanvatten. Het was een geslaagde (eerste) trip!


(ps: Voor zij die zich afvragen waarom ik als titel "als illegalen in een bootje" heb gekozen: Toen het zo regende kregen we een plastieken dekzeil over ons hoofd in de boot. Zo vaarden we in hoge snelheid over het water en voelden we het water op dat dekzeil kletteren. De overzet van Albina naar Frans-Guyana is eigenlijk illegaal. De combinatie van hier te varen samen met dat dekzeil was net alsof we een bende illegalen waren... :-D )


NEXT DESTINATION: Brownsberg - Isadou - Stone Island


Vrolijk Paasfeest!

Deze ochtend ben ik om 10 uur naar de St. Petrus & Pauluskathedraal gegaan om er de Paaswake en Pontificale Hoogmis van Pasen bij te wonen. Het was een anderhalf uur durende misviering die ik zelf heel speciaal vond! De kathedraal is een enorm gebouw, volledig opgetrokken in hout. De mis werd opgedragen door de bisschop van Suriname en begeleid door prachtige gezangen van een kinderkoor en een heus orkest. Ook de orgelist was van de partij. De schitterende gezangen deden me op sommige momenten kippenvel krijgen, echt prachtig gezongen! 


Bij deze wens ik dan ook voor iedereen:

EEN VROLIJK PAASFEEST!