Kuneti ala sma!

... of goedenacht iedereen!

Voor jullie is het nacht wanneer ik deze blogpost online plaats. De titel betekent "goedenacht iedereen" in het Sranan Tongo, een taal die hier ook veel gesproken wordt, buiten het Nederlands.


Hierbij even een update van wat ik nog allemaal heb beleefd...


Het weekend


Vrijdagavond zijn we lekker gaan eten in Sarinah, een Indisch restaurant in Paramaribo. We bestelden allemaal samen een "kleine rijsttafel" voor 4 personen. Amai, was dat een grote tafel vol lekkers! Ik waagde me ook aan het rode potje (zie foto hieronder) omdat het er als veenbessen uitzag... Enkele seconden later merkte ik aan de woedende brandhaard in mijn mond dat het geen veenbessen waren... Ik heb het zeker 10 minuten voelen branden tot enkele ijsblokjes mijn smaakpapillen weer tot leven konden wekken... Nooit meer die rode saus!! :-)

 


Zaterdagmorgen omstreeks 9u kwam Chicko me ophalen om naar White Beach te gaan, samen met Kim, Dorien en Charlotte. White Beach is een (kunstmatig) aangelegd strand aan de Surinamerivier, op ongeveer 45 minuten rijden van de stad. Omdat er veel piranha's rondzwemmen in de Surinamerivier is er op White Beach een afgebakende zwemzone met netten om deze vieze beestjes tegen te houden. 

 

Het was enorm leuk op White Beach en heel kalm omdat het een herdenkingsdag was. Op 25 februari 1980 pleegden Desi Bouterse en Roy Horb samen met 14 collega-sergeanten een staatsgreep in Suriname. Zo werd o.a. een politiekantoor beschoten... Op 25 februari herdenken de Surinamers deze dag nog steeds. En diezelfde Desi Bouterse is nu... de huidige president van Suriname! 


Soit... terug naar White Beach... Ik heb me heel goed ingesmeerd, meerdere keren zelfs. Jammer genoeg was dit blijkbaar onvoldoende en was dit het resultaat:

Ook op mijn benen (zo onder de knie) ben ik helemaal verbrand...

In de avond gingen we allemaal samen naar Sidewalk Café 't Vat voor Braziliaans carnaval. Jammer genoeg geen "schone madammen met pluimen in hun gat" zoals op de affiche stond, maar wel een leuk feestje! Er traden enkele bandjes op en er was een leuke ambiance. En ik at er lekkere pasta met scampi's en een dame-blanche als dessert... mmmm! :-)

Zoals je op de sfeervideo's van deze avond kan zien draaien ze hier ook "Ai eu se te pego" en ook "Danza Kuduro"... In de tweede video zie je ook een liedje (ik weet niet van wie het is...) dat ze hier zot draaien! Altijd hoor je deze 3 liedjes... 


Zondag heb ik uitgerust en buiten een fietstochtje heb ik niet zoveel gedaan. Het moest ook, want van dat verbranden en die muggenbeten erop... geen lachertje!


De stageschool

Gisteren en eergisteren heb ik geobserveerd hoe de werking van mijn stageschool (Dothschool) in elkaar zit. Het onderwijs is wel nogal anders dan in België…

Zo begon het maandag met de “vlaggenceremonie” waarbij alle kinderen van alle leerjaren (en kleuters) netjes op een rij stonden om mee te volgen. Een leerkracht stond vooraan en leidde liederen in die iedereen in koor ging meezingen terwijl enkele leerlingen van een bepaalde klas de vlag mochten hijsen. Elke week is een andere leerkracht verantwoordelijk voor het leiden van de ceremonie en wordt een andere klas aangeduid om de vlag te hijsen.

Op andere weekdagen wordt de vlag ook gehesen bij aanvang van de schooldag, maar duurt dit slechts een vijftal minuten.

Ik heb ook een beslissing over mijn eerste stageklas! Tot de paasvakantie zal ik hier in het vierde leerjaar staan, in 4A. Ik zal 3 of 4 dagen per week les geven en 1 of 2 dagen per week “zorgmeester” zijn voor enkele leerlingen die het moeilijker hebben met lezen/rekenen/leren. Een uitdaging, maar ik kijk er naar uit!

Vandaag hebben we ook de klas versierd met paashazen en paaseieren… Ik heb de leerkracht hierbij geholpen en ze vond het resultaat schitterend! Voor de rest van de week observeer ik nog in haar klas en volgende week mag ik al lessen geven: spannend!

  

Op de school wordt er heel wat gebeden. Voor alles hebben zij wel een lied als gebed: "samen werken", "breng ons veilig weer naar huis", ... Zo nam ik ook een foto van een gebedstekst in de school die ik wel toepasselijk vind!

Ik sluit deze blogpost dan ook af met deze woorden:

Sribikrosi! (slaapwel)

Hello Belgium!

De eerste dagen in Paramaribo..

Hoi allemaal!

De tijd kruipt hier enorm snel vooruit…  Tijd dus voor een nieuwe update van wat ik deze week al heb uitgespookt...

Stage

Dinsdag ben ik met Karen naar onze stageschool geweest: de Dothschool. Dit is een school van de Evangelische Broedergemeenschap. In Suriname heb je de “openbare scholen”, maar wij staan in een school die tot het “bijbelonderwijs” behoort. Het grote verschil is dat de kinderen bij ons een half uur bijbelles krijgen aan het begin van de schooldag (7.45 tot 8.15 uur). Behalve op maandag, dan is er een gezamenlijk moment met de hele school.

De Dothschool is een heel gezellige school die 312 leerlingen huisvest. Er zijn 3 kleuterklassen zoals bij ons en vervolgens zijn er van elk leerjaar 2 parallelklassen met een leerlingenaantal dat varieert van 15 tot 28 leerlingen per klasje. Als de leerlingen hier uit de lagere school komen gaan ze eerst 4 jaar naar een MULO-school en nadien 4 jaar naar een middelbare school. Pas nadien is er hier de universiteit. De aandachtige lezers onder jullie hebben dus al opgemerkt dat men hier in Suriname 2 jaar langer naar school moet dan bij ons vooraleer ze een universitair diploma hebben behaald!

Maar terug naar onze stageschool nu… De Dothschool is een leuke school op het einde van een zandweg. Het heeft in het midden een groot grasveld (dat helemaal onder water stond door de tropische regenbuien) en rondom deze speelweide (hun speelplaats) zijn de gebouwen gebouwd. De “gangen” bevinden zich tussen de lokalen en een soort van open traliewerk. Het spreekt dan ook voor zich dat je in de klas ook de omliggende klassen kunt horen…

Onlangs is de school helemaal gerenoveerd. Zo zijn er op de muren leuke muurschilderingen terug te vinden, wat heel kleurrijk is (Suske en Wiske, Winnie de Poeh…). De didactische middelen zijn echter heel pover (vaak enkel een bord en krijt), dus dit wordt een uitdaging! De kinderen dragen allemaal een groen uniformpje met ruitjes.

Mevrouw Pengel (de directrice) heeft ons hartelijk ontvangen en gaf ons een zeer uitgebreide rondleiding. Ze liet ons de hele school zien en ging met ons heel de school rond. In elke klas werd gestopt en werden we voorgesteld aan de klasleerkracht en de leerlingen. Mijn naam (Jonas) is hier onbekend dus werd ik vaak voorgesteld met: “Dit is meneer Jonas. Jullie kennen hem wel van het verhaal uit de Bijbel”. Gelukkig wist ik snel dat dit het verhaaltje van Jona en de vis is! J

Ik had een heel goed gevoel in de school en voelde aan dat we echt wel welkom zijn. Zo zal mevrouw Pengel mij ook in een “commissie” plaatsen. Dit betekent dat ik met enkele leerkrachten samen verantwoordelijk zal zijn voor een gebeurtenis op school, zoals het “snoepfestijn” waarop allemaal lekkernijen worden verkocht ter sponsoring van de school. Onze school moet immers alles zelf betalen: elektriciteit, levensmiddelen… Iets aan de ouders vragen is dus echt wel nodig!

Wij stelden ook het project “Correspondenten in het Zuiden” voor, wat mevrouw Pengel heel enthousiast onthaalde. Zij verwacht ons maandag terug voor observaties. De eerste dagen gaan we observeren waarna me een leerjaar mogen kiezen. Spannend!

Ik was mijn fototoestel vergeten op de school… Foto’s hiervan volgen dus volgende week!

About Suriname and me…

De eerste dagen heeft het hier vrij veel geregend, wat normaal is voor het regenseizoen natuurlijk.. Maar desondanks de regen is het heel warm, plakkerig warm zelfs. Vandaag (vrijdag 24/02) heeft het nog helemaal niet geregend!

Mijn eerste indrukken over het land zijn alvast heel positief! Ik vind het enkel jammer dat het ’s avonds onveilig is om over straat te lopen en dat je dit ook ziet in het straatbeeld door bijvoorbeeld agenten met grote wapens in de aanslag bij de vestigingen van banken in de stad…

Ondertussen hebben we ook fietsen gehuurd, zodat we niet altijd naar een taxibedrijf moeten bellen. Helaas heeft mijn band het na anderhalve dag al begeven, waardoor de taxi mij straks komt ophalen om mijn fiets te gaan repareren… De fietsen zijn dus duidelijk niet zoals in België!

Met diezelfde fiets ben ik (toen hij nog goed reed) al gaan fietsen door de stad, o.a. langs Fort Zeelandia en de Waterkant (Unesco Werelderfgoed). Daar gaan we op een zondag eens binnen, dan is het een gratis rondleiding! Daar heb ik ook kennis gemaakt met het plaatselijke “Parbobier”, een bier op basis van rijst… Maar het was verdomd lekker! Duizend keer beter als onze Jupiler, want dat lust ik niet! J

Ook ben ik een bezoekje gaan brengen aan de Centrale Markt. Daar kan je heel wat lekkers vinden van hier, maar je moet goed opletten dat het proper is! Ik kocht er een fruit (“ramboetan”), waarbij je de schil er moet afkraken en dan het witte vruchtvlees rond de pit kan opeten. Het smaakt een beetje zoals druiven, lekker fris dus! En ocharme… nog geen € 0,25 voor 5 zo’n vruchten!

 Ook boekte ik met Karen de dolfijnen- en kaaimannentocht, die we vandaag gingen doen. Toen we met taxi Chico richting de vreemdelingendienst gingen verklaarde hij ons voor zot dat we zoveel betaalden… Gelukkig kreeg ik die avond telefoon van de touroperator dat de kaaimannentour werd afgelast omdat er te weinig inschrijvingen waren, maar dat de dolfijnentocht toch door ging. Wetende dat we teveel hadden betaald vroeg ik ons geld terug en kreeg ik het ook terug! We doen dus die tocht wel volgende week, maar dan meer dan de helft goedkoper!

Gisteren gingen we dus met Chico naar de vreemdelingendienst… En wat een gedoe was dat!

Stap 1: een stempel krijgen voor 3 maanden (verlenging van de stempel uit Brussel)

Stap 2: naar het gebouw ernaast voor een papier in te vullen

Stap 3: naar een wisselkantoor om euro’s af te halen

Stap 4: in datzelfde wisselkantoor die euro’s meteen wisselen voor US Dollars

Stap 5: naar de “centrale bank” om die US Dollars te gaan overschrijven op de rekening van de vreemdelingendienst

Volgende week is dan stap 6: terug naar de vreemdelingendienst om dat papier af te geven, met pasfoto’s erbij, het akkoord van de ambassade van Brussel, een stageovereenkomst… Dat allemaal voor die 14 dagen die we hier langer blijven…!

Godsdiensten

In Suriname leven alle godsdiensten door elkaar. Zo staat er een moskee net naast een joodse tempel. Ik vind de wereldgodsdiensten heel interessant en wil er wel mee kennis maken nu ik hier in Suriname ben! Geen nood: ik zal me niet bekeren! Maar hun cultuur meemaken is eens heel interessant!

Op nauwelijks 500 meter van ons appartement staat de grootste Hindoetempel van Paramaribo, die onlangs nog werd gerenoveerd. Ongeveer 30% van de Surinamers is Hindoe. Deze tempel is van de stroming “Arya Samaj”, waartoe 20% van de Hindoes behoort (of 6% van alle Surinamers). De Sanatan Dharm is de oudste richting binnen het Hindoeïsme hier in Suriname, maar deze tempel is dus van de “Arya Samaj”.

Het grootste verschil is dat deze Hindoes niet geloven in mythologie van de Indische epen zoals Ramayana en Mahabharata, maar zich richten op de oerbronnen. Zij wijzen het polytheïsme en de beeldverering af en kanten zich ook tegen het kastensysteem.

Enfin… na de theorie: de praktijk! Donderdagavond 23 februari trok ik mijn stoute schoenen aan en vertrok ik omstreeks 18u40 naar deze tempel, waar om 19u de viering begon. Aan de ingang ging een hindoe net naar binnen en werd ik heel hartelijk onthaald. Ik vertelde aan deze man wat ik kwam doen en hij vertelde dat hij uit Nederland kwam en dat ik gerust naast hem en zijn vrouw en moeder mocht zitten. Zij kwamen naar de viering om dank te uiten dat zijn moeder (was er ook bij) al 73 jaar is kunnen worden. Deze man vertelde dat er net achter de tempel ook een Hindoeschool is waar kinderen naar school gaan die geen ouders meer hebben. Deze weeskinderen krijgen daar een goed bestaan en kunnen er zelfs blijven leven en trouwen.

Bij het binnenkomen deed ik zoals iedereen de schoenen uit. De banken staan rond een soort van “podium” in het midden. Aangezien het een viering was in de week was er weinig volk aanwezig, maar doorheen de viering sijpelden er nog af en toe wat mensen binnen. Op dat podium zat een vrouwelijke (!) priester, samen met nog 4 misdienaars (oude man, oude vrouw, jongen van +/- 30 jaar en een kind van +/- 10-12 jaar). De vrouwelijke priester begon te zingen, verschillende liederen na elkaar. Iedereen zong mee. Het klonk nogal zagerig en herhalend, maar het was wel speciaal. Nadien gebeurde er:

-          Ze besprenkelden zichzelf met water, waarbij ze alle zintuigen moesten aanraken met het water, te beginnen bij de mond.

-          Vervolgens werd een vuur aangestoken en werden er liederen gezongen. Telkens er in het lied “swaaaaaa” werd gezongen gooiden alle misdienaars kruiden op het vuur en wakkerde het vuur steeds meer aan. Dit ging zo ongeveer 20 minuten door. Het water en vuur zijn de oerbronnen volgens mij, die de hindoes aanbidden.

-          Vervolgens kwamen 2 dames naar voor die alleen een lied zongen. De eerste dame was al een jaartje ouder maar zong hemels mooi! Ik kreeg er kippenvel van! Als laatste kwam een man naar voor die luid begon te roepen, het leek alsof hij kwaad was. Ik verstond de taal niet en weet dus niet wat ze hebben gezegd… Deze 3 “sprekers” bleven buiten het podium staan en spraken in een micro. De man vertelde me dat deze viering een soort van zuiveringsceremonie is waarbij er offerformules bij het vuuroffer worden gelezen in het Sanskriet (vreemde taal).

-          Met een laatste lied werd de viering afgesloten door de priester. Ze kwamen rond met een geldschaal en iedereen kreeg een zakje met “prasad”. Prasad is een lekkernij die de gelovigen zelf meebrengen. Het zag er heel papperig uit, maar ik vond het heel lekker! Het is een soort zoet meelgerecht met ghee (geklaarde boter) bereid en vruchten (in mijn geval waren het rozijnen). Ik vond het heel speciaal van smaak, maar heel lekker!

Na de dienst nam ik afscheid van de vriendelijke hindoes, deed ik mijn schoenen terug aan en wandelde ik terug naar het huisje. Het was een leuke ervaring!

Dit weekend...

Vanavond gaan we iets gaan eten. Wat we verder dit weekend gaan doen staat nog niet 100% vast... Normaal gezien de "Paramaribo Zoo".

Morgenavond vieren ze hier Braziliaans Carnaval in 't Vat, dus daar gaan we wel een kijkje nemen:

Dank u wel!

Bedankt aan al diegenen die al reageerden op mijn blog (Tante Nadine, Tante Myriam, Tante Annik, Ali, Liesbet, Sophie, Lierin, Jana & Evelien). Jullie reacties doen me plezier! Thanks!

I'm singing in the rain

Just Singing in the rain

What a glorious feeling

And I'm happy again

Deze ochtend werden we omstreeks 10u verwacht op het "Instituut voor de Opleiding voor Leraren" bij mevrouw Rozenblad. We ontwaakten rond 8u en ik ging na het ontbijt even naar buiten, ik wou eens de straat verkennen.

Omdat het om 8u al warm was, had ik enkel een korte short en T-shirt aan. Ik wandelde en voelde een druppel. Ik dacht: "Als het dat maar is!". Maar helaas... nog geen minuut later viel het water met bakken uit de hemel! In een mum van tijd was ik doorweekt, maar het voelde ZALIG aan! Voor de eerste keer was regen zo plezant, amai! De titel van deze blogspot is dan ook voor niets een deeltje uit een song van Frank Sinatra, want zo voelde ik me ook op dat moment!

Het bezoek aan het IOL verliep heel vlot, ze waren enorm vriendelijk! De nodige papieren werden ingevuld en morgen mogen we al op gesprek bij onze stageschool: spannend! Ik zie het helemaal zitten!

Eenmaal thuis aten we noodles met een eitje en groentjes ("à l'improviste") en nadien ging ik met Karen en Daphné met de taxi naar een Chinese winkel waar ik mijn voorraad water en frisdrank heb ingedaan en waar we waspoeder (Ariel) hebben gekocht. 

Vervolgens haalde ik de eerste SRD's af (Surinaamse Dollars), wat een raar gevoel was! Een vreemd gevoel om terug zo andere briefjes in je handen te hebben! (8 SRD is ongeveer 2 euro).

In de late namiddag heb ik wat rondgewandeld in het centrum en heb ik iets leuks gevonden! Op nauwelijks 1 minuut stappen van ons huisje is er het openbaar zwembad "Parima", een heel groot openluchtzwembad (een 50m-bad en 2 kleinere baden). Als het morgen niet meer regent ga ik er misschien al gaan zwemmen en een maandabonnement kopen! Handig, zo'n zwembad dichtbij!

's Avonds vroegen Rachid en Shahira of ik met hen (en Karen) geld kon gaan afhalen om de huishuur te betalen. Onze huisbazin (Loris) heeft 4 volwassen kinderen: Rachid (student in Amsterdam, tot eind maart hier op vakantie), Shahira (woont hier boven), Sharif (student hier, woont ook hier boven) en Shamir (werkt in een goudmijn in het binnenland, komt hier om de 6 weken een tweetal weken op bezoek, de volgende keer zal begin maart zijn).

Rachid en Shahira reden met ons naar een bank, maar we konden met onze Belgische kaart geen euro's afhalen. Morgen moeten we dus naar een bank wanneer ze open is. Achteraf hebben we met hen een heel goed gesprek gehad over het land Suriname en de cultuur. Ze hebben ons heel wat ideeën gegeven en we gaan binnenkort normaal gezien samen met hen een trip doen, ik kijk er naar uit!

Net voor het gesprek met hen ten einde liep vroeg Rachid of ik al eens "gemberbier" heb gedronken. Ik was er best benieuwd naar en hij schonk me een glas in. 

WIKIPEDIA: Gemberbier is een drank uit de Surinaamse keuken. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is dit een niet-alcoholische drank. Voor het maken van drie liter gemberbier is drie liter water, een halve kilo gember nodig, een halve kilo suiker en een paar eetlepels citroenzuur. In sommige regio's doet men ook een kruidnagel in het recept. De drank wordt koud geserveerd met eventueel ijsklontjes.

De drank wordt bereid door geraspte gember en andere ingrediënten in kokend water te mengen en één dag te laten trekken.

De drank won vooral bekendheid in de VS tijdens de drooglegging en werd alzo ruim verspreid.

Ook is er een alcoholhoudende variant.

Ik heb dus al iets echt typisch Surinaams gedronken! Het is een heel pittig drankje, maar het heeft een heel lekkere nasmaak! Omdat ik het lekker vond (en Karen en Daphné ook wel, Natalie iets minder) kregen we de hele fles van Rachid! Het drankje werd gemaakt volgens het traditionele recept door vrienden van hem, waar hij het altijd gaat kopen. Ik denk dat ik binnenkort ook wel een extra fles zal kopen bij hen!


Het is hier nu net na 22 uur. Ik ga een douche nemen en straks gaan slapen. Ik ben heel benieuwd naar de kennismaking met de school morgen! Daarnaast ga ik morgen ook een fiets huren en misschien zwemmen. 


Wat ik allemaal heb gedaan en hoe de kennismaking met de school verliep, dat vertel ik morgen wel!

Tot de volgende!

Jonas

Aangekomen!

De oversteek der oceaan is gelukt!

Zaterdag omstreeks 13 uur vertrokken we van de Patattestraat in het koude België richting Amsterdam, waar het niet veel warmer was... Eens aangekomen in Amsterdam gingen we richting een gezellige B&B en namen we de tram richting centrum.


Daar op tram 2 richting Leidseplein kwamen we de halte "Surinameplein" tegen. Dat ik 24 uur later op het vliegtuig zou zitten richting Suriname drong toen echt wel tot me door!

Na lekker met mijn ouders en zus gegeten te hebben in een Steakhouse (bedankt mama, papa en zus!) hebben we overnacht in de B&B, om de dag nadien om 9u fris en monter op Schiphol Airport te staan. Voor wie Zaventem groot vindt: in Schiphol moet je zeker eens passeren!


Net voor de douane nam ik omstreeks 10u15 afscheid van mijn ouders en zus en wandelden we tot aan gate E6. Het inschepen was voorzien vanaf 11u05 om te vertrekken om 12u25, maar omstreeks 11u10 werd omgeroepen dat de vlucht naar Paramaribo uitgesteld werd door een "technisch probleem" (er moest iets vervangen worden vertelde de piloot later). In plaats van 12u25 werd het uiteindelijk 13u25, maar de piloot zorgde ervoor dat de vertraging uiteindelijk beperkt bleef tot minder dan een halfuur!


De vlucht duurde uiteindelijk wel vrij lang... 9u20min. Maar door het Entertainment System aan boord waren er heel wat mogelijkheden: films (Kuifje heb ik nu eindelijk gezien!), honderden muziekcd's, spelletjes zoals tetris, ... tot zelfs Yogaoefeningen! Ook het eten viel heel goed mee, de stewardessen waren heel vriendelijk en we kregen heel veel drank! KLM is een aanrader! 

Alleen stelden we ons vragen bij dit... Een "potje water"... Nog nooit gezien, maar grappig!

We vlogen op meer dan 10 kilometer hoogte aan een snelheid die opliep tot meer dan 900 km/uur! En het werd ook meteen duidelijk dat we naar het goed weer vlogen!

Omstreeks 19u35 (23u35 in België) zijn we geland in Paramaribo (Johan Adolf Pengel Airport). De luchthaven hier is "iets" kleiner dan in Amsterdam... Na meer dan een halfuur aanschuiven bij de douane vonden we vlot de taxichauffeur die ons naar ons adres heeft gebracht. 

Het was onderweg donker maar we zagen heel wat volk langs de straten lopen, de winkels waren nog vaak open, ze liepen hier nog met korte mouwen... en de taxichauffeur reed heel snel! Op minder dan een uurtje waren we ter plaatse, waar Daphné en Natalie ons opwachtten, samen met de zoon van de huisbazin (die op vakantie is naar Curaçau).

Het is hier nu 23u35 en morgen moet ik om 10u op het Instituut voor de Opleiding van Leraren zijn... Ik ga het hier dus voorlopig bij laten! Mijn kamer is volledig geïnstalleerd maar het is hier plakkerig warm! Ik heb me al een (ijskoude) douche genomen en ik heb het opnieuw al warm! Benieuwd wat dat morgen zal geven...

... maar dat vertel ik later wel!

Groetjes uit Paramaribo!

Jonas

We zijn er bijna, maar nog niet...

... nog 26 u 17 min voor vertrek

En het is bijna zover! Over 3 uurtjes vertrek ik samen met mijn ouders en zus naar Amsterdam, waar we op een 12 kilometer van de luchthaven van Schiphol zullen overnachten in B&B "De Kwakel". 


Morgenmiddag omstreeks 12u25 stijgt vanuit Schiphol ons KLM-vliegtuig op richting Paramaribo, waar we omstreeks 22u10 Belgische tijd (18u10 in Suriname) voet aan wal zullen zetten...


Vorige week vrijdag ging ik samen met Karen naar basisschool "Spring in 't Veld" in Bellingen om er ons project voor te stellen om te corresponderen met een Vlaamse klas. Meester Jeroen van de graadsklas 3/4 en zijn kinderen vonden het een tof idee en waren heel enthousiast. Samen met hen maakten we al een paspoort (om ginder uit te wisselen met de kinderen) en enkele filmpjes in de school. Het is de bedoeling dat we in Suriname de kinderen deze resultaten zullen tonen en ginder hetzelfde zullen doen. Dit is nog maar de opstart van onze ideeën, we hebben er nog veel! 


Ook de pers kwam een kijkje nemen tijdens onze voorstelling en plaatste een artikel in de krant (zie bovenaan op deze post - klik erop om te vergroten).


Zo, ik ga verder de laatste dingen in de handbagage proppen. Dit is dan ook de laatste post uit België... Tot zondag/maandag!

Vergeet-mij-nietjes!

Ik wil jullie graag horen!

Ik mag binnen 2,5 weken dan wel 7 300 kilometer hier vandaan verblijven, ik wil jullie toch graag nog horen! Het zou me heel veel deugd doen als ik jullie vanuit België af en toe eens hoor. Daarom hieronder de vergeet-mij-nietjes:


Deze blog


De meest up-to-date info over mijn stage en verblijf zal je op deze blog kunnen lezen. Ik doe mijn best om hem zoveel mogelijk te updaten en te voorzien van foto's die gelinkt zijn aan Picasa. Op deze blog kan je een berichtje achterlaten bij elke post!


Facebook


Heel af en toe zal ik mijn Facebook eens checken. Wanneer ik online ben zal mijn chat aanstaan, dus kunnen we even babbelen! Nieuwe blogposts zal ik indien mogelijk ook aankondigen op Facebook!


Skype

   Voeg me toe op Skype! 

Wanneer ik op Skype zal zitten zal ik steeds aangeven op mijn blog.

Het internet zal ginder veel trager zijn en ik zal het niet steeds ter mijner beschikking hebben. Skypemomenten zal ik dus plannen.

Post

 Normaal gezien zou dit mijn postadres zijn.

Dit zal ik nog bevestigen als ik in Suriname ben.

GSM

Het GSM-nummer waarop je me kan bereiken zal ik ook op de blog vermelden zodra ik in Suriname zit!

Je leest het al: genoeg manieren om in contact te blijven! 

 Informatie over het project "Correspondenten in het Zuiden" waar ik aan mee doe samen met de basisschool Spring in 't Veld uit Bellingen kan je terugvinden op www.hallozuiden.be

It's the final countdown!

25, 24, 23, 22, 21, 20, 19, 18, 17...

Het aftellen is nu echt wel begonnen! Binnen minder dan 2,5 weken zit ik meer dan 7 300 kilometer hier vandaan! Op 19 februari omstreeks het middaguur stijgt de Boeing Douglas op richting Paramaribo, waar we omstreeks 18u10 plaatselijke tijd (21u10 Belgische tijd) zullen landen. Onze taxichauffeur is al geregeld, die ons naar ons adres zal brengen!


Eens in Suriname hebben we een tiental dagen vakantie, want onze 3 maanden durende stage gaat van start in maart. Ik kijk ernaar uit om les te geven aan de kinderen ginder! Ik zal samen met Karen les geven in de Dothschool, op ongeveer 600 meter van onze verblijfplaats waar we samen met Daphné en Natalie (2 studenten secundair onderwijs) zullen logeren. Van daaruit zal ik ook corresponderen met de klas van meester Jeroen in basisschool Spring in 't Veld van Bellingen. Kinderen van ginder in contact brengen met de kinderen hier is een uitdaging die ik heel graag aan ga!


De laatste inkopen worden gedaan, het visum wordt in orde gebracht, handleidingen worden ingescand, er wordt afscheid genomen van familie en vrienden... Suriname: here we come!