Hello Belgium!

De eerste dagen in Paramaribo..

Hoi allemaal!

De tijd kruipt hier enorm snel vooruit…  Tijd dus voor een nieuwe update van wat ik deze week al heb uitgespookt...

Stage

Dinsdag ben ik met Karen naar onze stageschool geweest: de Dothschool. Dit is een school van de Evangelische Broedergemeenschap. In Suriname heb je de “openbare scholen”, maar wij staan in een school die tot het “bijbelonderwijs” behoort. Het grote verschil is dat de kinderen bij ons een half uur bijbelles krijgen aan het begin van de schooldag (7.45 tot 8.15 uur). Behalve op maandag, dan is er een gezamenlijk moment met de hele school.

De Dothschool is een heel gezellige school die 312 leerlingen huisvest. Er zijn 3 kleuterklassen zoals bij ons en vervolgens zijn er van elk leerjaar 2 parallelklassen met een leerlingenaantal dat varieert van 15 tot 28 leerlingen per klasje. Als de leerlingen hier uit de lagere school komen gaan ze eerst 4 jaar naar een MULO-school en nadien 4 jaar naar een middelbare school. Pas nadien is er hier de universiteit. De aandachtige lezers onder jullie hebben dus al opgemerkt dat men hier in Suriname 2 jaar langer naar school moet dan bij ons vooraleer ze een universitair diploma hebben behaald!

Maar terug naar onze stageschool nu… De Dothschool is een leuke school op het einde van een zandweg. Het heeft in het midden een groot grasveld (dat helemaal onder water stond door de tropische regenbuien) en rondom deze speelweide (hun speelplaats) zijn de gebouwen gebouwd. De “gangen” bevinden zich tussen de lokalen en een soort van open traliewerk. Het spreekt dan ook voor zich dat je in de klas ook de omliggende klassen kunt horen…

Onlangs is de school helemaal gerenoveerd. Zo zijn er op de muren leuke muurschilderingen terug te vinden, wat heel kleurrijk is (Suske en Wiske, Winnie de Poeh…). De didactische middelen zijn echter heel pover (vaak enkel een bord en krijt), dus dit wordt een uitdaging! De kinderen dragen allemaal een groen uniformpje met ruitjes.

Mevrouw Pengel (de directrice) heeft ons hartelijk ontvangen en gaf ons een zeer uitgebreide rondleiding. Ze liet ons de hele school zien en ging met ons heel de school rond. In elke klas werd gestopt en werden we voorgesteld aan de klasleerkracht en de leerlingen. Mijn naam (Jonas) is hier onbekend dus werd ik vaak voorgesteld met: “Dit is meneer Jonas. Jullie kennen hem wel van het verhaal uit de Bijbel”. Gelukkig wist ik snel dat dit het verhaaltje van Jona en de vis is! J

Ik had een heel goed gevoel in de school en voelde aan dat we echt wel welkom zijn. Zo zal mevrouw Pengel mij ook in een “commissie” plaatsen. Dit betekent dat ik met enkele leerkrachten samen verantwoordelijk zal zijn voor een gebeurtenis op school, zoals het “snoepfestijn” waarop allemaal lekkernijen worden verkocht ter sponsoring van de school. Onze school moet immers alles zelf betalen: elektriciteit, levensmiddelen… Iets aan de ouders vragen is dus echt wel nodig!

Wij stelden ook het project “Correspondenten in het Zuiden” voor, wat mevrouw Pengel heel enthousiast onthaalde. Zij verwacht ons maandag terug voor observaties. De eerste dagen gaan we observeren waarna me een leerjaar mogen kiezen. Spannend!

Ik was mijn fototoestel vergeten op de school… Foto’s hiervan volgen dus volgende week!

About Suriname and me…

De eerste dagen heeft het hier vrij veel geregend, wat normaal is voor het regenseizoen natuurlijk.. Maar desondanks de regen is het heel warm, plakkerig warm zelfs. Vandaag (vrijdag 24/02) heeft het nog helemaal niet geregend!

Mijn eerste indrukken over het land zijn alvast heel positief! Ik vind het enkel jammer dat het ’s avonds onveilig is om over straat te lopen en dat je dit ook ziet in het straatbeeld door bijvoorbeeld agenten met grote wapens in de aanslag bij de vestigingen van banken in de stad…

Ondertussen hebben we ook fietsen gehuurd, zodat we niet altijd naar een taxibedrijf moeten bellen. Helaas heeft mijn band het na anderhalve dag al begeven, waardoor de taxi mij straks komt ophalen om mijn fiets te gaan repareren… De fietsen zijn dus duidelijk niet zoals in België!

Met diezelfde fiets ben ik (toen hij nog goed reed) al gaan fietsen door de stad, o.a. langs Fort Zeelandia en de Waterkant (Unesco Werelderfgoed). Daar gaan we op een zondag eens binnen, dan is het een gratis rondleiding! Daar heb ik ook kennis gemaakt met het plaatselijke “Parbobier”, een bier op basis van rijst… Maar het was verdomd lekker! Duizend keer beter als onze Jupiler, want dat lust ik niet! J

Ook ben ik een bezoekje gaan brengen aan de Centrale Markt. Daar kan je heel wat lekkers vinden van hier, maar je moet goed opletten dat het proper is! Ik kocht er een fruit (“ramboetan”), waarbij je de schil er moet afkraken en dan het witte vruchtvlees rond de pit kan opeten. Het smaakt een beetje zoals druiven, lekker fris dus! En ocharme… nog geen € 0,25 voor 5 zo’n vruchten!

 Ook boekte ik met Karen de dolfijnen- en kaaimannentocht, die we vandaag gingen doen. Toen we met taxi Chico richting de vreemdelingendienst gingen verklaarde hij ons voor zot dat we zoveel betaalden… Gelukkig kreeg ik die avond telefoon van de touroperator dat de kaaimannentour werd afgelast omdat er te weinig inschrijvingen waren, maar dat de dolfijnentocht toch door ging. Wetende dat we teveel hadden betaald vroeg ik ons geld terug en kreeg ik het ook terug! We doen dus die tocht wel volgende week, maar dan meer dan de helft goedkoper!

Gisteren gingen we dus met Chico naar de vreemdelingendienst… En wat een gedoe was dat!

Stap 1: een stempel krijgen voor 3 maanden (verlenging van de stempel uit Brussel)

Stap 2: naar het gebouw ernaast voor een papier in te vullen

Stap 3: naar een wisselkantoor om euro’s af te halen

Stap 4: in datzelfde wisselkantoor die euro’s meteen wisselen voor US Dollars

Stap 5: naar de “centrale bank” om die US Dollars te gaan overschrijven op de rekening van de vreemdelingendienst

Volgende week is dan stap 6: terug naar de vreemdelingendienst om dat papier af te geven, met pasfoto’s erbij, het akkoord van de ambassade van Brussel, een stageovereenkomst… Dat allemaal voor die 14 dagen die we hier langer blijven…!

Godsdiensten

In Suriname leven alle godsdiensten door elkaar. Zo staat er een moskee net naast een joodse tempel. Ik vind de wereldgodsdiensten heel interessant en wil er wel mee kennis maken nu ik hier in Suriname ben! Geen nood: ik zal me niet bekeren! Maar hun cultuur meemaken is eens heel interessant!

Op nauwelijks 500 meter van ons appartement staat de grootste Hindoetempel van Paramaribo, die onlangs nog werd gerenoveerd. Ongeveer 30% van de Surinamers is Hindoe. Deze tempel is van de stroming “Arya Samaj”, waartoe 20% van de Hindoes behoort (of 6% van alle Surinamers). De Sanatan Dharm is de oudste richting binnen het Hindoeïsme hier in Suriname, maar deze tempel is dus van de “Arya Samaj”.

Het grootste verschil is dat deze Hindoes niet geloven in mythologie van de Indische epen zoals Ramayana en Mahabharata, maar zich richten op de oerbronnen. Zij wijzen het polytheïsme en de beeldverering af en kanten zich ook tegen het kastensysteem.

Enfin… na de theorie: de praktijk! Donderdagavond 23 februari trok ik mijn stoute schoenen aan en vertrok ik omstreeks 18u40 naar deze tempel, waar om 19u de viering begon. Aan de ingang ging een hindoe net naar binnen en werd ik heel hartelijk onthaald. Ik vertelde aan deze man wat ik kwam doen en hij vertelde dat hij uit Nederland kwam en dat ik gerust naast hem en zijn vrouw en moeder mocht zitten. Zij kwamen naar de viering om dank te uiten dat zijn moeder (was er ook bij) al 73 jaar is kunnen worden. Deze man vertelde dat er net achter de tempel ook een Hindoeschool is waar kinderen naar school gaan die geen ouders meer hebben. Deze weeskinderen krijgen daar een goed bestaan en kunnen er zelfs blijven leven en trouwen.

Bij het binnenkomen deed ik zoals iedereen de schoenen uit. De banken staan rond een soort van “podium” in het midden. Aangezien het een viering was in de week was er weinig volk aanwezig, maar doorheen de viering sijpelden er nog af en toe wat mensen binnen. Op dat podium zat een vrouwelijke (!) priester, samen met nog 4 misdienaars (oude man, oude vrouw, jongen van +/- 30 jaar en een kind van +/- 10-12 jaar). De vrouwelijke priester begon te zingen, verschillende liederen na elkaar. Iedereen zong mee. Het klonk nogal zagerig en herhalend, maar het was wel speciaal. Nadien gebeurde er:

-          Ze besprenkelden zichzelf met water, waarbij ze alle zintuigen moesten aanraken met het water, te beginnen bij de mond.

-          Vervolgens werd een vuur aangestoken en werden er liederen gezongen. Telkens er in het lied “swaaaaaa” werd gezongen gooiden alle misdienaars kruiden op het vuur en wakkerde het vuur steeds meer aan. Dit ging zo ongeveer 20 minuten door. Het water en vuur zijn de oerbronnen volgens mij, die de hindoes aanbidden.

-          Vervolgens kwamen 2 dames naar voor die alleen een lied zongen. De eerste dame was al een jaartje ouder maar zong hemels mooi! Ik kreeg er kippenvel van! Als laatste kwam een man naar voor die luid begon te roepen, het leek alsof hij kwaad was. Ik verstond de taal niet en weet dus niet wat ze hebben gezegd… Deze 3 “sprekers” bleven buiten het podium staan en spraken in een micro. De man vertelde me dat deze viering een soort van zuiveringsceremonie is waarbij er offerformules bij het vuuroffer worden gelezen in het Sanskriet (vreemde taal).

-          Met een laatste lied werd de viering afgesloten door de priester. Ze kwamen rond met een geldschaal en iedereen kreeg een zakje met “prasad”. Prasad is een lekkernij die de gelovigen zelf meebrengen. Het zag er heel papperig uit, maar ik vond het heel lekker! Het is een soort zoet meelgerecht met ghee (geklaarde boter) bereid en vruchten (in mijn geval waren het rozijnen). Ik vond het heel speciaal van smaak, maar heel lekker!

Na de dienst nam ik afscheid van de vriendelijke hindoes, deed ik mijn schoenen terug aan en wandelde ik terug naar het huisje. Het was een leuke ervaring!

Dit weekend...

Vanavond gaan we iets gaan eten. Wat we verder dit weekend gaan doen staat nog niet 100% vast... Normaal gezien de "Paramaribo Zoo".

Morgenavond vieren ze hier Braziliaans Carnaval in 't Vat, dus daar gaan we wel een kijkje nemen:

Dank u wel!

Bedankt aan al diegenen die al reageerden op mijn blog (Tante Nadine, Tante Myriam, Tante Annik, Ali, Liesbet, Sophie, Lierin, Jana & Evelien). Jullie reacties doen me plezier! Thanks!